Stel je voor…
je moet alles wat je kent achterlaten,
je stapt in een bootje,
je vaart over woeste zeeën
op zoek naar een nieuwe, onbekende wereld…
wat zou je dan wensen? (flaptekst)
Dit boek lag al een tijdje thuis. Als kennismaking met uitgeverij Mondo. Heel erg, het kwam er maar niet van. Het omslag sprak me wel aan maar ik pakte het boek niet op. Tot nu.
En wat een bijzonder boek is dit. Er valt niet heel veel over te zeggen. Muon Thi Van schreef met weinig woorden een krachtig verhaal over vluchtelingen. Want beeld je maar in dat je een kind bent dat zomaar ineens moet vertrekken, geen idee waarheen. Je land uit, de zee op in een klein bootje. Juist met de weinige woorden die de auteur gebruikt komt het des te hard binnen.
De illustraties van Victo Ngai maken het helemaal af. De illustraties zijn prachtig. Waar er in de tekst weinig te lezen valt, is er in de illustraties heel veel te zien. Emoties, landschappen, avontuur, hoop… en noem maar op. Het is bizar hoe de combinatie van tekst en illustratie in dit prentenboek alles tot één geheel maakt. Het komt perfect samen en zorgt ervoor dat je een bijzonder indrukwekkend boek leest.
En meer woorden ga ik er niet vuil aan maken. Dit boek moet je gewoon gaan lezen én ervaren.
Ps. Het is prachtig vertaald door Hans en Monique Hagen, volgens mij hebben ze precies de juiste woorden gekozen.
Reactie plaatsen
Reacties