Wanneer Christopher een babygriffioen redt, belandt hij in een fabelachtig avontuur ver weg van de gewone wereld. Hij komt terecht in de Archipel, een geheime eilandengroep waar nog mythische wezens leven.
De babygriffioen is van Mal, een meisje dat op de vlucht is geslagen en in het bezit is van een bijzondere vliegjas. Samen met haar zal Christopher de toekomst van de wereld voorgoed veranderen… (flaptekst)
Katherine Rundell is een populair schrijfster in Engeland. Ook in Nederland zijn er meerdere boeken van haar verschenen. Daarvan las ik nog niet veel: enkel Feo en de wolven en haar kinderboeken-essay. Het boek over Feo vond ik fantastisch en ook haar mening over kinderboeken spreekt mij aan. Toch las ik nog geen andere boeken van haar. Tot Onmogelijke wezens werd aangekondigd. Totaal anders dan haar andere boeken, naar ik begreep, want ineens fantasie. Maar het omslag, de titel en de synopsis sprak mij direct aan. Ik hou wel van een fantasy op zijn tijd, als het verhaal maar goed is en het geen kopie is van een eerder boek. Ook vind ik het lastig als een nieuw boek wordt vergeleken met een ouder populair boek of een bekend succesvol auteur. Helaas staat er op het omslag wel een quote van Michael Morpugo: Eerst was er Tolkien, er is Pullman en nu is er Katherine Rundell.’
Tja, dan haak ik vaak af. Maar dit boek sprak toch teveel aan, dus heb ik het gelezen.
Vergelijken met Tolkien of Pullman ga ik niet doen, volgens mij kun je al die boeken niet met elkaar vergelijken. Rundell heeft een eigen wereld bedacht, de Archipel en dat heeft ze zorgvuldig uitgedacht. Het boek begint met een Bestarium van de hoeder. Een overzicht van alle fabeldieren die leven in de Archipel. Dit geeft meteen informatie en zorgt ervoor dat die fantasiewereld meteen begint te leven bij de lezer. Slim gedaan. Ook de plattegrond geeft een mooi beeld en maakt nieuwsgierig.
Het verhaal stel niet teleur: ondanks dat het duidelijk een eerste deel is, alles moet nog worden uitgelegd, gebeurt er toch veel en beleven ze echt een interessant avontuur. Christopher en Mal ontmoeten interessante figuren en fabeldieren, komen op bijzondere plekken én maken tijdens dit boek al een ontwikkeling door. Een boek is voor mij echt goed wanneer de karakters groeien, in het echte leven gebeurt dat ook dus waarom dan niet in een boek? Rundell doet dit goed en dat zorgt voor een gelaagd boek. Erg goed gevonden zijn de fabeldieren die wij allemaal kennen die terugkeren. Zo heb je als lezer herkenning en lijkt niet alles nieuw te zijn voor je.
De andere personages, het zijn er veel, hadden meer leestijd en ontwikkeling verdiend. Ze zijn bijna allemaal interessant genoeg voor een prominentere rol: hopelijk krijgen ze dat in deze serie nog. Volgens mij valt er nog veel te ontdekken in de Archipel en ik ben daar erg benieuwd naar.
Reactie plaatsen
Reacties