In een middeleeuws dorpje op een eiland bij Schotland woont een meisje dat Leana heet. Als haar grootmoeder sterft, is er niemand meer om voor haar te zorgen. Tot Juniper aanbiedt haar in huis te nemen. Juniper woont in haar eentje buiten het dorp en wordt gehaald als er zieken zijn, want ze weet veel van kruiden en geneesmiddelen. Fluisterend noemen de dorpelingen haar ‘de heks’.
Leana is verschrikkelijk bang en wantrouwig. Zou Juniper echt een heks zijn? (flaptekst)
De Heksenkind-trilogie werd me aangeraden door veel mensen. Ik had de losse boeken al wel voorbij zien komen, en natuurlijk het eerste deel dat in de Grote Vriendelijke 100 stond. Maar toch heb ik er nooit de tijd voor gehad of de moeite genomen om het te gaan lezen. En wat baal ik daar nu ontzettend van. Want wat is het fijn dat uitgeverij Lemniscaat de boeken heeft gebundeld en zo weer onder de aandacht brengt.
Allereerst daar mijn complimenten voor. Want Lemniscaat heeft het ook niet simpel gedaan, maar erg veel aandacht besteed aan deze mooie bundeling. Miriam Bos heeft een prachtig nieuw omslag gemaakt dat perfect past bij de boeken. Het is ook nog wel in lijn met de oude omslagen en dat geeft het een extra laag. Wel had ik tijdens het lezen niet meteen door wie nou de mooie vrouw op het omslag is. Want is dat hoofdpersoon Leana? Of toch de mooie Juniper. Ik kon er niet helemaal achterkomen, maar toen ik het tweede boek ging lezen, Juniper, toen wist ik het.
Wat een bijzondere boeken heeft Monica Furlong geschreven. Het eerste boek, Heksenkind, gaat over het meisje Leana dat bij de heks Juniper moet gaan wonen en daar erachter komt zelf en duran (heks) te kunnen worden. De beschrijvingen van locaties, personen en gevoelens zijn perfect geschreven. De gevoelens van Leana tegenover Juniper, eerst angstig en wantrouwend, later liefde, zijn prachtig en invoelbaar. Juniper is een fantastische vrouw met een prachtig karakter en veel doorzettingsvermogen. Het eerste boek is supersnel uit. En dan het tweede boek, Juniper, is ineens een tijdsprong terug in de tijd. We zien hoe Juniper is opgegroeid en hoe zij uiteindelijk is geworden wie ze is. Even was ik bang voor een herhaling van het eerste boek, maar dat is totaal niet zo. Ik vind dit deel misschien zelfs wel beter dan het eerste. Juniper is een interessanter karakter dan Leana en haar weg naar volwassenheid is zwaarder dan die van Leana.
Het derde boek begint waar het eerste boek eindigt. Maar is dit keer geschreven vanuit Colman. Weer totaal anders, maar tijdens het lezen begrijp je de keus. En je begrijpt de keus voor de volgorde van de boeken. Nu komt alles op zijn plaats terecht. Het is fantastisch om deze drie boeken achter elkaar te kunnen lezen. Daardoor krijg je alles goed mee, ken je elk personage en wil je weten hoe het afloopt. Het is bizar hoe meningen worden gegeven zonder iets te bekritiseren.
Ik heb onwijs genoten van deze trilogie en ik verwacht dat hij dit jaar hoog zal gaan eindigen in de Grote Vriendelijke 100. Ergens is het jammer dat ik nooit meer opnieuw kan terugkeren naar deze personages. Want dat zou ik maar al te graag willen.
Reactie plaatsen
Reacties