Op 5 september, iets na middernacht, krijgt Mateo een telefoontje. Het is Death-Cast, de organisatie die mensen inlicht dat ze binnen 24 uur zullen sterven. Ook Rufus wordt gebeld. De twee kennen elkaar niet, maar ze besluiten de laatste dag van hunleven samen door te brengen in New York. Ze willen nog één groot avontuur beleven, om een leven lang in een dag te leven.
Maar maak je geen illusies: op het einde gaan ze allebei dood. (flaptekst)
De titel zegt eigenlijk al genoeg: Op het einde gaan ze allebei dood. Ik was meteen getriggerd en wilde dit boek lezen. Adam Silvera heeft een bizar idee bedacht, een organisatie die weet wanneer mensen overlijden en ze dat vertellen binnen 24 uur. Hoe diegene overlijdt en welke precieze tijd die dag? Dat wordt niet verteld. Je hebt dus de tijd om afscheid te nemen van iedereen maar toch zit je de hele tijd te wachten tot je doodgaat. Het lijkt me verschrikkelijk, wachten op de dood. Ergens heeft het natuurlijk iets moois om het te weten en dus dingen te kunnen regelen voor je overlijdt. Maar ik zou liever onverwachts gaan zonder het zelf te merken.
In dit boek vinden Mateo en Rufus elkaar via een app, een soort van Tinder, maar dan voor Dekkers: de mensen die binnen 24 uur dood gaan. Ze gaan samen hun laatste dag doorbrengen. Rufus moet Mateo echt helpen om uberhaupt het huis uit te komen en zijn zieke vader te gaan bezoeken. Beide jongens gaan met een hele andere manier om met het gegeven dat ze doodgaan. Juist dat verschil is erg goed invoelbaar en zorgt ervoor dat je als lezer zelf gaat nadenken: hoe zou ik dit doen? Maar eerlijk, ik heb hier nog geen antwoord op. Iedereen gaat er anders mee om: dat geldt voor de dekkers zelf, maar ook voor de vrienden en familie. Er zijn meerdere momenten in het boek dat ik als lezer bijna in huilen uit kon barsten. Dat is de kracht van dit boek: je voelt mee met de personages en kan het ook betrekken op je eigen leven. Het afscheid nemen van beste vrienden is pijnlijk, want je weet wie er achterblijft en verder zal moeten. Ik moet er niet aan denken dit ooit te horen van mijn beste vriend, ik zou niet weten hoe daar mee om te gaan.
En hoewel de titel en de achterflap erg duidelijk zijn: op het einde gaan ze allebei dood, blijf je toch hopen dat het niet klopt en dat ze blijven leven. Je gunt ze nog een heel leven samen. Het is hartverscheurend dat een van de twee eerder komt te overlijden en in zijn laatste uren dit verdriet er ook nog eens bijheeft.
Adam Silvera heeft een bijzonder goed Young-Adult boek geschreven dat ik iedereen zou aanraden. Fijn dat uitgeverij Best of YA dit deel opnieuw heeft uitgebracht in Nederland. De vormgeving is een stuk beter dan de eerdere uitgave en gaat op deze manier denk ik veel meer lezers trekken. Ik ben benieuwd naar het volgende boek.
Reactie plaatsen
Reacties