Allemaal hondjes

Nadat begin dit jaar bekend werd gemaakt dat Marianne Busser was overleden na enkele jaren al ziek te zijn geweest (dementie) werd gelijk gezegd dat haar man Ron Schröder wel verder gaat onder hun naam met het uitbrengen van boeken. Dit deed hij de laatste jaren ook al alleen. Bijzonder dat wij als lezers dit niet echt hebben gemerkt. Dit schrijversduo was als twee handen op één buik. Ze hebben geweldige boeken afgeleverd en gelukkig stopt dit dus niet. Er liggen nog genoeg ideeën van beide op de plank, aldus Schröder.

Nu is er dus alweer een nieuw boek vol versjes. Dit keer over honden. Ik ben gek op Busser & Schröder én ik ben gek op honden. Dus dit boek moest ik toch echt wel lezen. De versjes zijn zoals we gewend zijn: goed. Het leest als een trein, voorlezen is een feestje en nergens voelt het gerijm geforceerd. Dat blijft toch echt knap, hoe het zo vloeiend is geschreven en nergens een raar woord moet worden gebruikt om het maar te laten rijmen. Fantastisch.

De onderwerpen zijn dus verschillende soorten honden. Het is superleuk over de bekendere honden: de labrador, de chihuahua en de teckel. Maar er komen ook wat onbekendere honden in voor zoals de schnauzer en de deense dog. De verhaaltjes gaan veel over de karaktereigenschappen. Bij bijna elk versje vind ik dit leuk. Alleen het versje over de bulldog vind ik wel heel stereotyperend. Ik heb zelf een Franse bulldog en dat is echt een schatje. Niet elke bulldog is eng en gevaarlijk. Dit versje straalt dat wel uit en dat vind ik toch echt jammer. Deze honden worden altijd negatief uitgelicht terwijl dat dus echt niet klopt. Juist in een boek zoals dit zou het echt van meerwaarde zijn als het gaat over hoe lief deze honden juist zijn.

Maar afgezien van dit is het verder een heerlijk boek. De illustraties van ivan en ilia zijn weer kleurrijk, speels en de honden zijn geweldig. Ze hebben karakter maar lijken toch ook echt op de realistische honden. Prachtig gedaan weer!