Tijdens Torres tweede zomer in de wonderlijke berghut gaat hij eindelijk met oom Fons op expeditie. Maar onderweg krijgt Fons een ongeluk en Torre wordt eropuit gestuurd om hulp te halen. Als de weg naar het dorp door een modderlawine versperd blijkt, ziet Torre nog maar één mogelijkheid: hij moet zijn oude vrienden van het aardvolk zien te vinden.
Samen met zijn trouwe geit Natneus begint Torre aan de gevaarlijke tocht naar de schuilplaats van het aardvolk. In de woeste natuur loert overal gevaar, en bijna gaat het mis. Nog net op tijd wordt Torre gered door een raadselachtig meisje en samen vervolgen ze hun tocht. Maar welke geheimen houdt deze Aira verborgen? En was het eigenlijk wel zo’n goed idee om het aardvolk om hulp te vragen? (flaptekst)
Vorig jaar verscheen het eerste deel over Torre: De toch niet zo eenzame tocht van Torre. Dit boek was al eerder verschenen in eigen beheer en nu werd het opgepakt door uitgeverij Gottmer. En wat heeft dat goed uitgepakt. Het eerste deel werd super goed ontvangen (mede door de prachtige nieuwe illustraties van Sophie Pluim) en dat vroeg natuurlijk om een vervolg. Want het heerlijke aardvolkje dat Annekarijn Overduin heeft gecreëerd is te leuk om nooit meer terug te zien. Ik heb zelfs hoop op nog meer delen na het lezen van dit tweede boek: De best wel ongelofelijke terugkeer van Torre.
Ik ga het toch weer doen: beginnen met de illustraties. Want kijk alleen al naar dit fantastische omslag. Het is prachtig. Sophie Pluim levert met dit boek weer bizar goed werk af. De illustraties van de bergen, het bos, de berghut… het is allemaal prachtig gedaan. En de personages zijn sprekend, interessant en het aardvolk is geweldig gedaan. Ik ben zelf helemaal gek van de illustratie waarop Torre, Aira, Vosse en Natneus in het donker bij een vuurtje zitten. Deze illustratie geeft zoveel sfeer, warmte en fantasie weer. Echt prachtig.
Maar zonder het verhaal van Annekarijn Overduin waren deze illustraties er niet geweest. Zoals ik al eerder vertelde heeft ze een interessant volkje bedacht. Het verhaal speelt zich verder af in de ‘normale’ wereld maar toch voel je aan alles dat er iets bijzonders leeft in dat natuurgebied. De personages worden nog beter uitgewerkt en de nieuwe personages passen goed in het verhaal. Vosse is geweldig met haar vergeetachtigheid en best ruwe taalgebruik. Maar ook Natneus die is veranderd in een puberende/volwassen geit. Het zorgt ervoor dat het boek niet een herhaling van het eerste deel is, maar een echte toevoeging. Knap hoe in dit boek de ontwikkeling van Torre prachtig wordt omschreven en dat ook de band met zijn ouders beter is geworden. Het einde is toch wel een beetje emotioneel, maar dat maakt dit boek nog beter.
Ik kan niet wachten op meer avonturen van Torre, Aira, Natneus en het aardvolk.
Reactie plaatsen
Reacties