Opa Piet en Pepe timmeren een bootje. Opa weet alles van boten, want vroeger was hij een echte zeeman. Hij heeft over golven gevaren zo hoog als huizen, en hij was nooit bang. Pepe denkt: Later word ik net zo dapper als opa. Maar later komt al sneller dan hij dacht, want wanneer het bootje met daarin zijn knuffel wegdrijft, moet Pepe de zee in… (flaptekst)
Prentenboeken en voorleesboeken over opa’s en oma’s zijn er genoeg. Het is dan ook een heerlijk thema om over te lezen. Kleinkinderen die met hun grootouders avonturen beleven en worden verwend. Toch lijken veel van deze boeken op elkaar. Daarom lees ik ook zeker niet elk boek met dit thema. Toch sprak het omslag van Dapper als opa mij direct aan. Dat komt waarschijnlijk ook doordat ik fan ben van de illustraties van Els van Egeraat. Mijn favoriete boek uit mijn kindertijd is De kinderen van Bolderburen en dat komt met name door de illustraties van Els van Egeraat.
In dit prentenboek kan ze helemaal uitpakken met kleurgebruik en composities. Haar kleuren van de zee zijn prachtig. Dat geldt eigenlijk voor al haar kleuren. De platen spatten uit het boek. Bijzonder hoe ze de zee op de ene plaat mooi en kalm kan laten lijken, maar wanneer het boek spannender wordt lijkt de zee ineens een stuk enger. De hoofdfiguren worden heerlijk herkenbaar getekend. Ik denk dat iedereen wel iets van zijn opa herkent in de illustraties.
Dat geldt ook voor de tekst van Anneke Gerbrands. Het verhaal is een redelijk typisch verhaal over de band tussen opa en kleinzoon. Maar de uitwerking is erg fijn. Het verhaal leest vlot, je ziet niet alles aankomen en wanneer het boek eindigt wil je het meteen weer gaan lezen. De sfeer van dit boek is dusdanig fijn dat het voelt als een warm bad aan eigen jeugdherinneringen. Zelfs al gaat het niet over jou, toch herken je dingen. Een boek dat ik zeker nog eens uit de kast zal pakken.
Reactie plaatsen
Reacties