April Wood is teruggekeerd van haar avontuur op Bereneiland en een jaar later denkt ze nog steeds aan haar vriend Beer.
Als ze hoort dat er op Spitsbergen een ijsbeer is neergeschoten, is ze ervan overtuigd dat het om Beer gaat. Ze haalt haar vader over om samen naar de noordelijkste uithoeken van het noordpoolgebied te reizen. Zo begint een onvergetelijke reis over bevroren toendra’s en ijzige gletsjers.
Onderweg ontdekt April nog iemand die haar hulp nodig heeft: een klein ijsbeerwelpje. Onder barre omstandigheden moet April haar diepste angsten onder ogen zien als ze hem wil redden. (flaptekst)
Hannah Gold maakte met haar debuutboek De laatste beer meteen indruk. In Engeland, maar ook in Nederland. Het boek werd met succes onthaald en ook haar tweede boek De verloren walvis werd vertaald. Beide boeken vond ik heerlijk, maar onrealistisch. De boeken gaan over mensen die een band krijgen met een enorm gevaarlijk dier: het lijkt gewoon onmogelijk. Toch zorgt dit voor een mooie verhaallijn en werkt het wel in de boeken. Nergens voelt het vreemd aan en je wilt eigenlijk zelf ook een band met zo’n machtig dier. Nu is er een nieuw boek, een vervolg op het debuut. Op zoek naar Beer. Ergens vind ik het jammer dat er een vervolg is geschreven op een boek dat wat mij betreft klaar was. Tuurlijk kun je altijd verder vertellen en is het leuk om terug te keren naar personages. Toch had ik mijn twijfels, is dit niet gewoon teruggrijpen op succes?
Ja, dat is het zeker. Maar wanneer het op deze manier wordt gedaan heb ik daar geen enkele moeite mee. Het boek is goed doordacht, het verhaal is niet (té) vergezocht en de ontwikkeling van de personages is prachtig om te zien. Na het lezen van dit boek verwacht ik niet nog een deel over April en Beer. Maar dat is ook goed. Deze twee boeken zijn goed, het is nog niet uitgemolken.
Vooral het begin vind ik erg mooi. April woont weer thuis en mist Beer ontzettend, ze voelt zich niet op haar plek. Dat is denk ik voor veel kinderen herkenbaar en wordt op deze manier mooi in beeld gebracht. Het verhaal gaat ook over een ouder die een nieuwe partner krijgt en dat is ook goed beschreven. Nergens is het stereotyperend, het voelt gewoon levensecht. Wel is het vreemd hoe makkelijk April haar vader kan overhalen om naar het noordpoolgebied te reizen omdat ze ‘denkt’ dat Beer is neergeschoten. Iedere ouder zou dit een absurd idee vinden, maar in dit boek lukt het April makkelijk.
Wanneer April en haar vader weer op de Noordpool aankomen komt het verhaal echt op gang. Het avontuur is spannend, meeslepend en je wilt weten hoe het afloopt. Heerlijk. Ook de personages zijn erg prettig om over te lezen. De nieuwe toevoegingen maken het fris en zorgen voor een andere dynamiek in het boek.
Ondanks mijn twijfels heb ik zeker weer genoten van dit boek van Hannah Gold. Het onrealistische stukje vergeef ik haar graag want ze schrijft fantastisch en al haar boeken hebben een mooie boodschap over het klimaat. Ik kijk nu al uit naar haar volgende boek.
Reactie plaatsen
Reacties