De arme schrijver Christijn krijgt al tijden geen spannend verhaal meer op papier. Niemand wil zijn verhalen nog lezen. Maar dan krijgt hij van een geheimzinnige reiziger een leeg boek, een gouden ganzenveer en het advies om elke dag een sprookje in het boek te schrijven. En zowaar: zodra hij de pen op het papier zet, voelt hij een prachtig verhaal in zich opborrelen. Een verhaal over het Land van Al…
Zo schrijft hij sprookje na sprookje in het magische boek. Over feeën, draken en zeemeerminnen, over koningen, ridders en arme mensen. En terwijl de sprookjeswereld steeds meer vorm krijgt merken Christijn en zijn vrouw dat het langzaam maar zeker ook beter gaat in hun eigen leven. (flaptekst)
Ergens heb ik echt wat met sprookjesboeken, maar er zijn er zoveel. En weer nieuwe? Is dat nog nodig? Toch sprak dit sprookjesboek van Jette Schröder mij wel direct aan. Juist omdat het ook een doorlopend verhaal heeft over schrijver Christijn. En dat hebben de meeste sprookjesboeken niet.
En inderdaad dat verhaal dat door het hele boek loopt is prachtig. Het heeft leuke karakters, een mooie boodschap en gewoon een goede verhaallijn. Het is eigenlijk een sprookje op zichzelf. De magie is er. Het dochtertje van Christijn en Naomi is overleden toen ze jong was en dat nemen ze zichzelf nog steeds kwalijk. Ze praten er samen niet over. Het heeft invloed op hun relatie en leven. Doordat Christijn ook nog eens niet meer kan schrijven loopt alles spaak. Wanneer Christijn een leeg boek, een gouden ganzenveer en het advies krijgt om elke dag een sprookje te schrijven heeft hij eerst twijfels. Maar wanneer het eerste sprookje zo lukt is hij om. Elke dag schrijft hij een sprookje dat eigenlijk ergens ook met hem of zijn vrouw te maken heeft.
In de stukjes over Christijn en Naomi lees je al dat het steeds wat beter met ze gaat en dat ze bijvoorbeeld samen gaan praten over dochtertje Merel: prachtig gedaan!
De sprookjes zijn leuk, passend in het boek en lekker klassiek. Als iemand mij had gezegd dat dit al oude sprookjes zijn had ik het geloofd. Misschien niet super verrassend maar wel erg leuk. En door de combinatie met het verhaal over Christijn en Naomi is het gewoon een erg goed geschreven boek!
De illustraties van Fleur Duivenvoorden zijn perfect voor dit boek. Het zijn echt illustraties voor sprookjes: magisch, kleurrijk en sfeervol. Ik ben zelf vooral verrast door de drie grote portretten van Christijn, Naomi en Merel. Toen ik die van Merel zag merkte ik er zelfs even emotioneel van te worden. Erg knap gedaan.
Reactie plaatsen
Reacties