Het laatste jaar van de basisschool is zwaar. Iedereen let op je, er moeten toetsen gemaakt worden en de middelbare school komt steeds dichterbij. Dat is allemaal te doen, als je maar een beste vriend hebt… Maar Nate heeft pech: zijn beste vriend is in een andere klas geplaatst en ziet hem niet meer staan. Intussen heeft Nate het druk thuis, hij moet vaak op zijn kleine broertjes letten terwijl zijn moeder naar de bingo gaat. Als zijn jongste broer op een nacht met spoed naar het ziekenhuis wordt gebracht, wordt Nates laatste jaar nog zwaarder dan gedacht. (flaptekst)
Het omslag van dit boek sprak mij direct aan. Daardoor wilde ik het al lezen. Zonder ook maar enig idee te hebben van de bijzondere vorm waarin het boek is geschreven óf wat het onderwerp eigenlijk was. De titel verklapt natuurlijk al wel iets: Het laatste jaar. Maar het laatste jaar waarvan?
Tijdens het lezen blijkt al snel dat het gaat om het laatste jaar van de basisschool. Dat is natuurlijk voor elk kind een pittig en bijzonder jaar. Je moet als kind ineens verder kijken naar de toekomst: want de keus voor een andere school komt eraan. Je gaat je wereld vergroten en dat is spannend. Voor elk kind is dit allemaal al pittig, maar voor iemand waar in de thuissituatie ook van alles speelt al helemaal. Dat komt dan bovenop zijn dagelijkse leven en problemen. In het geval van Nate is het thuis, volgens hem zelf, niet eens zo slecht. Als buitenstaander denk je daar toch al snel anders over. Hij heeft zichzelf moeten opvoeden, want zijn moeder drinkt veel en is veel weg. Zijn twee broertjes, van andere vaders, moet hij ook gedeeltelijk opvoeden. Toch doet hij doet positief.
Het bijzondere aan dit boek is de vorm. Het is volledig geschreven vanuit Nate, maar op een manier alsof je echt in zijn hoofd zit. Het zijn geen pagina’s vol tekst, maar eerder gedachten, poëzie, appjes die hij leest en gesprekken die hij beleeft. Op deze manier komt alles ontzettend dichtbij. Het is bijna alsof je alles zelf meemaakt en zelf voelt. Bijzonder goede keuze voor dit verhaal.
Maar er gebeurt nog meer in dit jaar in Nates leven. Hij krijgt een nieuwe leerkracht, echt iedereen wil zo’n meester. Hij is fantastisch voor Nate en helpt hem door een moeilijke periode heen. Ook stimuleert hij Nate tot het schrijven en lezen. Prachtig. Dat zou elke docent zo moeten doen. In dit jaar heeft ook de beste vriend van Nate een rol. Alleen is hij na een poosje niet meer zijn beste vriend, eerder het tegenovergestelde. Dat is zoiets herkenbaars en als lezer doet het gewoon pijn hierover te lezen. Hoe iemand je zomaar in de steek kan laten is helaas realiteit, maar verschrikkelijk.
Wanneer het broertje van Nate ook nog eens bijna komt te overlijden door een aangeboren aandoening komt alles samen. Hoe de leerkracht hiermee omgaat, maar ook hoe Nate hiermee omgaat is prachtig. Hoe een boek van David Almond betekenis krijgt in dit verhaal is bijzonder goed gevonden en een waardevolle aanvulling. Dit boek wil ik nu ook lezen!
Alles komt samen en lijkt naar een goed einde te gaan voor het gezin. Toch is het einde nog een beetje vreemd, want er komt ineens een onbekend persoon aan. Ik ben benieuwd of Matt Goodfellow hier nog iets mee gaat doen.
Het boek is vertaald door Willem Jan Kok en dat is geen gemakkelijke taak geweest denk ik. Met vooral de vorm keuze is dat vast een puzzel geweest. Maar die puzzel is prachtig opgelost en het boek leest als een trein. De illustraties van Joe Todd-Stanton zijn een prachtige aanvulling en maken van dit boek nog meer een geheel. Echt een prachtige boek. Ik raad iedereen aan om dit te gaan lezen.
Reactie plaatsen
Reacties