Als er op een avond twee circusdieren bij de dierentuin worden achtergelaten, staan Sem en zijn familie voor een raadsel. Van wie zijn de kleine zwarte beer en de prachtig versierde kameel? En waarom zijn ze bij de dierentuin gebracht? Sem en de verzorgers doen hun best om de dieren op hun gemak te stellen, maar dan duikt er een cameraploeg op. De vrolijke Spaanse regisseur Alfredo Juan Sanchez de la Torro gaat een realityserie opnemen en wil alles en iedereen voor zijn camera hebben.
Alsof dat nog niet genoeg is, wordt Sems zusje eindelijk geboren, heeft opa een geheimzinnige date en krijgen de apen bezoek van een operazangeres. Kortom, het lijkt wel een circus… (flaptekst)
Alweer het vijfde deel in de serie Help, we hebben een dierentuin! De eerste drie delen heb ik met veel plezier gelezen. Het vierde deel sloeg ik over, want ik wil ook niet saai worden en elke keer dezelfde series recenseren. Nu verscheen het vijfde deel dus en die kreeg ik als verrassing in de brievenbus! Tja… nu baal ik dus dat ik dat vierde deel niet heb gelezen. Gelukkig zijn de boeken op zich best los van elkaar te lezen. Dit komt al helemaal door het leuke begin en einde van deze boeken. Marlies Slegers spreekt ons, de lezer, rechtstreeks toe. In dit vijfde deel begint ze het boek met een quiz, om je kennis over deze serie te bepalen. Superleuk! Je komt meteen weer dingen te weten die waren weggezakt of je leert gewoon veel over deze mensen en de dierentuin. Erg leuk gevonden!
Sem woont met zijn familie in de dierentuin. Sinds het eerste boek zijn er veel mensen bijgekomen en is het een grote hechte familie geworden. Bijzonder hoe dit is gegroeid en hoe het gewoon voelt als thuiskomen tijdens het lezen. Want ondanks dat ik dat vierde deel niet heb gelezen voelt het alsof ik niets heb gemist. Wie wil er ook eigenlijk niet in een dierentuin wonen? Natuurlijk is er steeds meer de vraag of een dierentuin nog wel van deze tijd is. Hier gaat Slegers niet echt op in, maar ze is wel duidelijk in haar mening dat de dieren het goed moeten hebben. Grotere verblijven, misschien een andere dierentuin met meer soortgenootjes en noem maar op. Heel goed gedaan.
Dit verhaal is weer erg origineel: de twee dieren die zomaar worden achtergelaten in de dierentuin, de vreemde mevrouw en dan ook nog eens de realityserie die wordt opgenomen. Het komt allemaal mooi samen en vormt weer een fijne basis voor dit boek. Het vijfde deel voelt nog net zo fris aan als het eerste en dat is veelbelovend. Het einde, waarin Marlies de lezers weer aanspreekt geeft weer een duidelijke aanzet voor een nieuw deel. Ik moet dat vierde deel maar snel gaan lezen en dan ben ik helemaal klaar voor meer!
Ook de illustraties van Iris Boter zijn weer een feestje. Het omslag is vrolijk en het binnenwerk past goed bij het verhaal en zorgt ervoor dat dit een heerlijk zelflees- of voorleesboek is.
Reactie plaatsen
Reacties