De dertienjarige Elvis – Vis – brengt veel tijd door in haar geheime caravan in het bos, waar ze zich terugtrekt als het thuis weer eens misgaat. Ze verzamelt er oude, afgedankte spullen die ze bij het grofvuil vindt, maar de schildpad die ze aantreft neemt ze mee naar huis. Dan ontmoet ze de nieuwe achterbuurjongen Sid, die in alles het tegenovergestelde is van de gesloten Vis. Ze begrijpt niet waarom hij zoveel moeite doet om vrienden te worden. Door hem en door Simon de schildpad, kruipt Vis uit haar schulp en neemt ze een moedig besluit. (flaptekst)
Het nieuwe boek van Marlies Slegers is er. Marlies Slegers schrijft veel verschillende boeken. Denk bijvoorbeeld aan de serie Help, we hebben een dierentuin: erg toegankelijke boeken voor wat jongere lezers. Maar ze schreef ook Briefjes voor Pelle en We moeten je iets vertellen. Boeken met heftige onderwerpen: scheiding, dood, rouwverwerking. Nu is er in die laatste categorie weer een nieuw boek: Schildpadmeisje. Ook weer met een heftig thema: mishandeling in de thuissituatie.
Marlies Slegers schrijft gewoon goed. Eigenlijk kan ik genieten van al haar boeken. Toch vind ik het iedere keer spannend om een boek te lezen met zo’n heftig thema. Er zijn natuurlijk al meerdere boeken geschreven over mishandeling thuis. Kan Slegers hier dan nog iets nieuws aan toevoegen?
Ja. Schildpadmeisje is namelijk een totaal ander boek dan ik ooit heb gelezen over dit onderwerp. Het verhaal is geschreven vanuit Vis, maar als lezer ben je niet op de hoogte wat er allemaal is gebeurd. Langzaam wordt het duidelijk en schrik je eigenlijk wel. Want Vis heeft blijkbaar heftige dingen meegemaakt. Ondertussen maak je als lezer ook kennis met Sid, de nieuwe achterbuurjongen, de schildpad, buurman Joop, de vader die niet in haar leven is. Het zijn allemaal extra verhaallijnen die perfect in elkaar passen. Buurman Joop is ziek en heeft niet lang meer. Vis heeft een verlaten caravan gevonden waar ze heel veel tijd doorbrengt. Heeft die caravan dan ook weer ergens mee te maken? Ik kan niet teveel vertellen zonder het boek te verklappen. Maar Slegers heeft echt een bijzonder boek geschreven.
Schildpad Simon heeft een belangrijke rol in het verhaal. Daarom staat hij natuurlijk op het omslag en in de titel. Vis had blijkbaar deze schildpad nodig om bepaalde stappen te zetten. Prachtig bedacht.
Wat mij toch elke keer kwetst in zulke boeken is de rol van volwassenen. Achteraf blijkt dat zoveel mensen op de hoogte waren van de thuissituatie van Vis en haar zusje… maar niemand deed iets. Het is juist belangrijk dat je bij het vermoeden van zoiets een melding maakt. Help deze mensen.
Het omslag en de schutbladen van Jeska Verstegen zijn een prachtige toevoeging aan dit mooie boek. Aanrader, maar je moet wel tegen het heftige onderwerp kunnen.
Reactie plaatsen
Reacties