De Kronieken van Narnia vormen een spannend, fantasierijk verhaal over een magisch land, waar de bomen en dieren kunnen spreken en waar een strijd woedt tussen goed en kwaad. Regelmatig vinden er veldslagen plaats tussen reuzen, centauren, dwergen en faunen. De bewoners van Narnia worden in hun strijd bijgestaan door Pieter, Suze, Edmond en Lucy Pevensie. En natuurlijk door de machtige leeuw Aslan, wiens kracht bijna oneindig lijkt… (flaptekst)
Een paar jaar geleden begon Kokboekencentrum met het opnieuw uitgeven van de Narnia boeken. Mét een nieuwe vertaling van Imme Dros. Ik las toen enkel het tweede deel (De wereld achter de kastdeur). Die nieuwe titel vond ik al slecht want de wereld zit toch achter de kast? Niet achter de kastdeur in de kast? Maar goed. Ook de nieuwe vertaling viel mij eigenlijk wat tegen. De namen van de kinderen werden aangepast: Peter heet nu Pieter en Susan heet nu Suze. Een onnodige verandering, want zowel Peter als Susan zijn herkenbare namen voor Nederlandse lezers. Ook vond ik dit boek wat makkelijker aanvoelen dan de eerdere vertaling. Het lijkt meer gericht te zijn op kinderen. Terwijl er in het origineel juist een extra diepere laag zit die interessant is voor de volwassen lezer. Erg jammer vond ik dit. Ergens voelt dit erg om te zeggen over een vertaling van Imme Dros, maar toch voelt het zo. Ik moet eerlijk zijn.
Nu bestaat Narnia 75 jaar en geeft Kokboekencentrum alle delen weer opnieuw uit met prachtige omslagen. Ook verschijnt er een dikke paperback met alle delen in één. Een lekkere dikke pil. Ik geef het weer een kans en heb de hele serie opnieuw gelezen.
C.S. Lewis heeft 75 jaar geleden geschiedenis geschreven. Wat een prachtige wereld heeft hij gecreëerd met Narnia. De boeken zijn stuk voor stuk pareltjes. Bijzonder aan deze serie blijft dat niet elk boek over dezelfde hoofdpersonen gaat. Voor fans van de eerste film is dat een tegenvaller vermoed ik. Zelf vind ik het juist prettig. Elk boek is daardoor anders en dat zorgt voor extra verdieping.
De eerste boeken zijn qua toon nog relatief fijn. De latere delen worden grimmiger en minder sprookjesachtig. Veel mensen vinden die delen dus ook minder om te lezen. Ik vind het juist een goede toevoeging aan het verhaal. Niet alles is rozengeur en maneschijn. C.S. Lewis weet veel van het christelijke geloof te verwerken in de boeken zonder het op te dringen. Niet gelovigen kunnen deze boeken ook prima lezen. Wel is heftig om alle delen in één keer te lezen, ik raad aan om de tijd te nemen.
Voor mij staat de serie nog steeds als een huis en ik ben blij met de nieuwe aandacht die de boeken weer krijgen. Volgend jaar komt als het goed is van Oom Tovenaar een film uit en op die manier kunnen nog meer mensen kennismaken met dit prachtige verhaal.
Ondanks de wat mindere vertaling, ik blijf bij dat standpunt, is dit een mooie nieuwe uitgave die Narnia voor het komende decennium weer op de kaart zet. Fijn!
Reactie plaatsen
Reacties