Op zomerkamp in het bos – klinkt geweldig toch?
Niet voor Kemi. Hij gruwelt van muggen, restjes wc-papier, stapelbedden en saaie kampspellen. En de gepofte aardappelen boven het kampvuur kunnen hem gestolen worden. Voor Kemi is dit de stomste vakantie ooit.
Dan moet hij ook nog eens een kamer delen met Jurg, een jongen die anders is. Kemi kijkt toe hoe de groep met Jurg omgaat. Maar hoelang kun je blijven toekijken als iets niet eerlijk voelt? En waarom duikt er steeds een wolf op in zijn dromen? (flaptekst)
Dit boek heeft een prachtig omslag dat direct aanspreekt. Ook het feit dat dit boek in Duitsland is bekroond met de Deutscher Jugendliteraturpreis 2024 is veelzeggend.
En toch heb ik nog steeds niet helemaal door wat dit boek nou zo bijzonder maakt. Na het lezen van Wolf heb ik het een paar dagen laten bezinken. Want het verhaal van Kemi is prachtig. Het kamp waar hij geen zin in heeft, zijn blik op de groep en op zijn eigen leven: het is allemaal aansprekend en goed geschreven.
Dat geldt ook voor de andere personages: de kampleiding, de andere kinderen, de kok…
Maar eigenlijk gebeurt er weinig in het boek. Er wordt iemand gepest, Kemi observeert dat maar doet er niets aan. Aan het eind van het boek is hij niet ineens een totaal andere jongen die het bos leuk vindt of vrienden heeft. Ineens was het boek ook uit. Het kamp voorbij. Maar een conclusie? Een eindgebeurtenis? Een confrontatie? Het bleef uit. Ik twijfelde of het laatste hoofdstuk misschien ontbrak. Ook de Wolf in de titel en in het verhaal bleef voor mij nog een beetje vaag… wat was hier nou de bedoeling van?
En nu klink ik heel erg negatief: dat ben ik op zich niet. Want het boek zelf las heerlijk, de personages en de setting zijn fijn en goed beschreven. Alleen ik heb het gevoel dat het boek nog niet af is. Dat gevoel heb ik nog steeds. En dat zorgt voor een leeg gevoel na het lezen, althans bij mij. Ik zie online heel veel positieve recensies! Iedereen beleeft een boek natuurlijk anders en dat is maar goed ook.
De vertaling van Annemarie Vlaming lijkt goed want het boek leest als een trein. De illustraties van Regina Kehn passen goed bij het verhaal en vullen mooi aan. Luitingh-Sijthoff heeft het boek mooi uitgegeven.
Reactie plaatsen
Reacties