Benno heeft het helemaal naar zijn zin in zijn huis op de heuvel. Ook als het heel veel regent en het bos onderloopt.
Op zo’n dag hoort Benno plots gerommel en zijn hele huis begint te schudden. Uit een gat in de vloer steekt de snuit van een dikke mol.
Hij heet Leo en zoekt een droog onderkomen. Wat nu? Benno had het net zo goed in zijn eentje. (flaptekst)
Het is een bekend gegeven: iemand heeft een fijn in zijn eentje, er gebeurt iets waardoor hij zich moet aanpassen en dat blijkt dan toch wel heel fijn te zijn. Paul O. Smid heeft dit gegeven gepakt en er een prentenboek over gemaakt.
Het prentenboek gaat over een konijn dat heerlijk woont in zijn huisje op de heuvel. Alleen. Hij heeft geen anderen nodig en geniet van zijn rust. Wanneer er dus een mol bij hem komt logeren tegen zijn zin is dit best een grote vervelende verandering.
Het verhaal van Paul O. Smid mag dan wel redelijk standaard zijn, het is ook heerlijk. Als lezer geniet je van de personages, de setting en de richting waar het verhaal heengaat. Je weet eigenlijk al hoe het gaat aflopen, maar dat maakt het niet minder leuk.
Voor kinderen blijft dit ook een belangrijk onderwerp: het helpen van anderen gaat soms boven je eigen wens. Zeker niet altijd, maar in dit geval wel. Het einde is prachtig en zorgt voor een mooie zelfreflectie bij Benno het konijn.
De illustraties van Catharina Valckx maken dit prentenboek af. De dieren zijn knuffelbaar en te schattig voor woorden. De sfeer, het fijn voelen in het huisje, de dreiging van buiten: het druipt van de illustraties af. En dat maakt dit prentenboek zo sterk. Hoewel je begrijpt dat Benno fijn woont, dat zie je gewoon terug in de illustraties, begrijp je ook als lezer dat hij dat moet opgeven voor de dieren in nood. En de laatste illustratie laat maar eens goed zien hoe fijn en gezellig het eigenlijk kan zijn samen.
Erg mooi prentenboek met mooie illustraties, leuk verhaal en een mooie boodschap!
Reactie plaatsen
Reacties