Denk jij dat Sinterklaas een vriendelijke oude man is die cadeautjes uitdeelt?
Dan is dit niet het boek voor jou.
Mo komt erachter dat de werkelijkheid heel wat bloedstollender is als Pjotr naast hem komt wonen – een nurkse, botte schoorsteenveger. Niet lang daarna beginnen er kinderen te verdwijnen.
Mo weet honderd procent zeker dat Pjotr erachter zit en gaat op onderzoek uit. Maar dat had hij beter niet kunnen doen… (flaptekst)
Een nieuw boek van Pieter Koolwijk is altijd fijn. Vanaf de aankondiging keek ik al uit naar dit boek. Mede doordat het gaat over Sinterklaas. Ik ben gek van Sinterklaas en de boeken over het Sinterklaasfeest. Toch word je door de flaptekst al gewaarschuwd: Dan is dit niet het boek voor jou.
Hm. Tja, ik denk dat Sinterklaas een vriendelijke oude man is die cadeautjes uitdeelt. Maar ik geloof natuurlijk al jaren niet meer. Dus dit boek gaf ik zeker wél een kans.
En wat ben ik daar blij mee. Want wat een heerlijk boek heeft Pieter Koolwijk geschreven. Het is een stuk duisterder dan we gewend zijn van hem, maar dat past hem als een jas.
Wanneer Sinterklaas naar Nederland komt, de landelijke intocht is bij Mo in de stad, gaat Mo natuurlijk kijken. Tot zo ver een heerlijk vrolijk Sinterklaasboek. Er is wel iets met een familie traditie die wat emotionele lading toevoegt, maar dat is niet echt negatief.
Maar bij de intocht is er een vreemde man die op Sinterklaas lijkt maar helemaal in de war is en roept dat dit niet de echte Sinterklaas is. Mo is hierdoor in de war.
Dit komt ook door zijn nieuw enge buurman, Pjotr. En wanneer er dan kinderen beginnen te verdwijnen wordt het verhaal eng, duister en spannend.
Heerlijk! Ik heb echt genoten van het verhaal, de personages en de verschillende plotwendingen. Koolwijk kan als geen ander zijn personages menselijk maken. Dat is knap aangezien hij ze toch heeft bedacht. De acties van de kinderen zijn soms wat ondoordacht, precies zoals een kind dat echt zou kunnen doen. Als volwassen lezer kun je Mo soms wel wat doen: want hij doet zo dom! Maar uiteindelijk is dat domme wel nodig om al deze verdwijningen te kunnen oplossen.
Pieter Koolwijk voegt mooie extra verhaallijntjes toe aan een groter verhaal: het vriendinnetje dat thuis geen Sinterklaas viert en dat dus bij Mo doet, de vader van Mo die weg is, moeder die Sinterklaas geweldig vindt en elk jaar groots uitpakt. Wanneer Mo haar dus teleurstelt en ze als straf hem zijn schoen niet laat zetten is dat echt een groot ding! Al deze extra verhaallijnen maken het boek interessant en zo goed doordacht.
De illustraties van Linde Faas zijn echt geweldig. Dat zeg ik meestal van haar werk, maar in dit boek heeft ze zichzelf overtroffen. Ze gebruikt een beperkt aantal kleuren: blauw, zwart en rood/oranje tinten waardoor het gehele boek een speciale sfeer heeft. Knap gedaan!
Prachtig boek, prachtig geschreven, prachtig geïllustreerd en prachtig uitgegeven. Ik heb genoten, juist door het spannende verhaal en het rauwe randje! Dit vraagt om meer!
Reactie plaatsen
Reacties