Taylor is vernoemd naar de allerbeste artiest ter wereld: Taylor Swift. Helaas voelt Taylor zich niet zo dapper als haar grote voorbeeld. Ze vindt het namelijk doodeng om naar een nieuwe school te gaan. Het liefst zit ze helemaal achterin de klas en is ze onzichtbaar. Maar op haar eerste dag staat ze meteen in de schijnwerpers, want er zitten nog drie andere meisjes in haar klas die Taylor heten! Eén ding hebben ze alvast gemeen: ze zijn door en door Swifties… En ze hebben bijnamen nodig.
Wanneer de Eras Tour naar hun stad komt, móéten ze tickets scoren. De vriendinnen gaan vriendschapsarmbandjes verkopen om geld te sparen voor vier kaartjes. Ze hebben afgesproken dat als ze niet samen kunnen gaan, ze allemaal niet gaan. De tijd dringt en de spanning stijgt. Hoeveel hebben ze er voor over om erbij te kunnen zijn? (flaptekst)
Als niet fan van Taylor Swift wist ik niet of dit een boek voor mij zou zijn. Maar toen de uitgeverij mij benaderde om hem toch te lezen heb ik ingestemd. En daar ben ik wel blij mee, want ik heb een leuk boek gelezen.
Maar voor de echt Swifties is dit boek nog veel leuker. De songteksten, de outfits en alle andere verwijzingen naar Taylor Swift zijn dan herkenbaar en super leuk. Ik herkende niet alles, maar kon wel merken dat dit veel betekende voor de hoofdpersoon en haar vriendinnen. En dan kom ik eigenlijk bij het punt waarom dit boek voor mij ook leuk was. Het gaat vooral om vriendschap en je eigen onzekerheden overwinnen. Toevallig is Taylor Swift de gemene deler tussen deze meiden, maar het had ook zo iemand anders kunnen zijn. Het gaat om het hebben van een idool die je dus eigenlijk helpt om vriendschappen te sluiten, doelen te stellen in je leven en jezelf te ontwikkelen. En dat is prachtig.
Dit boek is niet alleen maar rozengeur en maneschijn: vriendschappen hebben soms ook te lijden onder bepaalde acties: in dit geval spreken de vriendinnen af dat als ze niet met z’n vieren naar het concert kunnen er niemand gaat. Maar je voelt al aan dat dit natuurlijk lastig is. Als een van hen de kans krijgt om mee te gaan met iemand anders doet die dat toch. Achteraf blijkt er nog wel meer achter te zitten, maar dit is natuurlijk erg menselijk gedrag.
Uiteindelijk wordt dit boek nog wel een beetje ongeloofwaardig, maar ook als lezer mag je dromen dat jou ooit ook zoiets overkomt. Het is gewoon genieten en je bent blij voor de vier Taylors. Jen Calonita heeft een lekker, makkelijk te lezen boek gelezen over het hebben van een idool, het starten op een nieuwe school, vriendschappen in goede én in slechte tijden en het hebben van dromen. De vertaling van Josee Koning leest prettig en de uitgave is mooi. Achterin wordt al een vervolg aangekondigd en die klinkt ook heerlijk!
Reactie plaatsen
Reacties