1371, Noord-Veluwe. Sinds hertog Reinoud van Gelre is overleden leidt zijn zoon Jon ineens een leventje vol luxe en macht. Toch weet Jon dat hij dat elk moment kan verliezen. Hij is een bastaard – een reservekind dat door de adel gebruikt kan worden wanneer het ze maar uitkomt.
Als hij hoort dat er nóg vier jonge bastaarden van Gelre zijn, begint hij een geheime klopjacht op hen. Zolang zij in leven zijn, is zijn toekomst al helemaal onzeker. De vier bastaarden, Maura en haar broertjes, slaan op de vlucht. Maar waar zijn ze veilig? Gelre is verwikkeld in een burgeroorlog en niemand is te vertrouwen. En dan is er ook nog roofridder Herbern van Putten, die een gevaarlijk web van intriges spint en kasteel Puttenstein ongewild het middelpunt van alle strijd maakt… (flaptekst)
Wat heb ik lang gedaan over dit boek. En nu heb ik ook een poos gewacht met het vormen en schrijven van mijn mening. Want heel eerlijk? Ik weet het niet zo goed.
Joke Eikenaar schreef een ingewikkeld, dik boek over best interessante onderwerpen. Echt, ik heb zeker ook genoten tijdens het lezen. Maar soms wist ik niet goed meer waar ik nou was en wie nou wie eigenlijk was.
Neem bijvoorbeeld het verhaal van Jon, het verhaal dat op de flaptekst staat. Ik had verwacht dat dit hele boek volledig om hem zou draaien. Nou niet dus. In het begin even en soms tussendoor ook. Is dat meteen erg? Nee. Want ik vond het verhaal van Maura en haar broertjes veel interessanter! En dan hebben we ook nog Wolf, die met zijn vader en broer in het bos woont. Zijn broer is geboren met een handicap en is dus het mikpunt van spot voor iedereen. Maar wanneer hij wordt meegenomen naar kasteel Puttenstein ontwikkelt hij zich wel heel mooi en sluit hij toch een soort van vriendschap met de dochter van Herbern van Putten. Maar die dochter? Die heeft ook nog een eigen verhaal.
Allemaal verhaallijnen die interessant zijn en vragen om meer verdieping. Ik denk dat ik daardoor toch moeite met dit boek had (en heb). Want het is teveel voor dit ene boek. Ik had graag een apart boek willen lezen over het leven van Wolf en zijn broer. En dan nog een ander boek over Maura en haar broertjes. Want wat die allemaal meemaken is super interessant.
Ik kan er dus weinig zinnigs overzeggen verder. Joke Eikenaar schrijft oprecht fijn, maar door het teveel aan verhaallijnen en personages kwam ik niet goed in en door het boek. Er had meer ingezeten en dat gun ik het ook. Met vlagen genoot ik tijdens het lezen en soms kwam ik er dus echt niet door. Jammer.
Reactie plaatsen
Reacties