Sippie wil springen, naar de overkant.
Daar gaat hij – oeps – tot hij in het water belandt.
Geen zorgen, Sippie, blijf maar proberen.
Want alleen op die manier kun je iets leren. (flaptekst)
Sippie wil naar de overkant springen maar dit mislukt. En nu is hij verdrietig, boos en bang. Gelukkig heeft hij lieve vriendjes die hem helpen deze emoties te ervaren en er mee om te gaan.
Dit verhaal gaat over een hond, maar het had net zo goed over een kind kunnen gaan. Want hoe vaak probeert een kind wel niet om iets te doen en mislukt dat de eerste keer. Dan heeft het kind hulp nodig van ouders, een juf of meester of vrienden om het nog een keer te proberen.
Van vallen en opstaan leer je. Dat is de boodschap van dit prentenboek. En wat een goede boodschap! Susan Wallenburg heeft helemaal gelijk om dit onder de aandacht te brengen. Het is niet erg als iets niet de eerste keer lukt: als je daarna maar weer probeert.
De boodschap is prachtig maar misschien wel wat summier voor dit prentenboek. Het verhaal wordt uitgesmeerd over de pagina’s en voelt daardoor wat langdradig. Maar door de geweldige illustraties wordt dit goedgemaakt. Want Sippie en zijn vriendjes worden op een vrolijke en speelse manier weergegeven die je als lezer meteen vrolijk maakt. De emoties die Sippie voelt worden duidelijk uitgebeeld en daardoor kun je als lezer jezelf herkennen in deze schattige hond. Het zet aan het denken: heb ik ook niet ooit zoiets meegemaakt? En wat voelde ik daar toen bij?
Dit prentenboek is perfect voor in de klas want je kunt er prachtige gesprekken over voeren met de kinderen. Dus daardoor is dit prentenboek echt een aanrader! Superleuk gedaan!
Reactie plaatsen
Reacties